Blogs

‘Hij gaat niet vooruit, maar juist achteruit’

Het is een sneu gezicht: een oude, kleine man in een groot bed. Hij ziet bleek. Als ik de deken terugsla. zie ik dat zijn bed doorweekt is van het zweet. Hij braakt al een aantal dagen op rij. Daarnaast heeft hij last van diarree. Eten en drinken gaat moeizaam. Zijn dochter probeert hem continu aan te sturen om te eten en te drinken, wat nauwelijks effect heeft. Hij valt af en voelt zich beroerd. Het is duidelijk dat hij dit niet lang meer vol kan houden. Zelf zegt hij ook dat het niet goed meer gaat. Ik bel de huisarts en vraag haar om advies. Ze schrijft medicatie voor en geeft aan dat als het erger wordt, we haar moeten terugbellen…

Door jellereijngoudt, geleden

‘De pijn is onhoudbaar’

Enkele dagen eerder was de man van zijn fiets gevallen. Het was een flinke smak geweest, precies op de stoeprand. Een ritje in de ambulance was het gevolg. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat er enkele ribben en het sleutelbeen gebroken waren. Daarnaast was zijn gezicht flink gehavend. Ondanks de pijn, wordt de man binnen een dag met een dosis pijnstilling naar huis gestuurd. Zonder thuiszorg, want zijn vrouw kan hem thuis goed helpen. Daarnaast zijn de kinderen nauw betrokken en kunnen ook bijspringen als het nodig is….

Door jellereijngoudt, geleden

‘Een terminaal delier’

Het terminaal delier. ‘Een toestandsbeeld dat in korte tijd ontstaat, waarbij het bewust zijn is verstoord en er vaak sprake is van verwardheid. Per definitie ontstaan door onderliggend lichamelijk lijden, in de terminale fase.’ beschrijft Pallialine. In mijn (nog korte) carrière heb ik het al veelvuldig gezien. Logisch, want het komt gemiddeld bij 40 tot 90 procent van de terminale cliënten voor; bij 20 procent in een hevig onrustige vorm. Ongelooflijk vaak dus. De ene keer betreft het een vorm waarbij de client rustig op bed ligt en aan de dekens en zijn lichaam plukt, een andere keer probeert de client uit bed te klimmen en schreeuwt alles bij elkaar. De client zelf merkt hier relatief weinig tot niks van. Echter is het voor de naasten een afschuwelijke ervaring, die ze nog lang zal heugen. Er is geen sprake van een comfortabel sterfbed voor de client, en de client kan niet worden gekalmeerd door de aanwezigheid van zijn naasten. Hierdoor verliezen de naasten de grip op de, toch al emotionele, situatie en wordt het afscheid nog moeilijker….

Door jellereijngoudt, geleden

‘Als het zover is, dan is het zover’

Na enkele dagen vrij te zijn geweest, begon ik weer aan een reeks van zes dagen werken. Mijn vaste collega droeg over dat we een vrouw vanuit het ziekenhuis thuis hadden mogen ontvangen die niet lang meer te leven zou hebben. Ze had een dag eerder al morfine opgestart via een pomp, zodat de vrouw een continue dosering morfine toegediend zou krijgen. De huisarts had aangegeven dat de medicatie die oraal werd genomen, nog zo lang mogelijk moest doorgaan, om bijwerkingen te voorkomen. Samen rijden we naar de vrouw toe, om de pomp opnieuw in te stellen en de situatie te beoordelen. Vrijwel gelijktijdig komt ook de huisarts binnen. We bespreken de situatie en komen tot de conclusie dat de orale medicatie meteen gestopt wordt en dat we de vrouw in slaap zullen gaan brengen….

Door jellereijngoudt, geleden

‘De beperkingen passen niet bij de medische voorgeschiedenis’

Gezien de achteruitgang van de man, besluit ik dat een indicatie vanuit de Wet Langdurige Zorg het meest passend is voor hem. Met een dergelijke indicatie is er meer mogelijk op het gebied van langdurige zorg en eventuele plaatsing in een verpleeghuis. Het is een indicatie die ik niet zelf mag stellen, maar aanvraag bij een onafhankelijke instelling, het CIZ. Vanuit daar wordt volgens een redelijk strak protocol de client beoordeeld en een passende indicatie toegewezen. De procedure heb ik inmiddels al tientallen keren doorlopen met cliënten, waardoor ik goed weet wat er in een aanvraag dient beschreven te worden….

Door jellereijngoudt, geleden