Nadat ik heb aangebeld, doet een vrouw van rond de tachtig de deur open. Ik geef haar een hand en vraag haar of ik binnen mag komen. Voorover gebogen loopt ze voor me uit de kamer in. Haar dochter en man zijn er ook. Haar dochter heeft me gebeld, omdat haar vader al geruime tijd dementie heeft en hierdoor steeds meer vergeet. Voor haar moeder wordt het steeds zwaarder om voor haar vader te zorgen. Echter, geeft zij dit niet makkelijk toe. In het gesprek dat volgt, vertelt ze dat het ze samen nog prima lukt. De casemanager dementie, die het gezin al enkele jaren begeleid, had me hier vooraf al voor gewaarschuwd. ‘Nu zijn ze akkoord met het starten van de zorg, maar waarschijnlijk wuiven ze het weg als je er bent’, had ze verteld.
Tijdens het gesprek valt het me op dat hij stil is. Als ik hem vragen stel, kijkt hij bevestigend zijn vrouw aan. Hij laat haar zoveel mogelijk antwoord geven. Als ik hem een aantal directe vragen stel, waarbij ik erbij zeg dat ik benieuwd ben naar zijn mening, zegt hij geen antwoord te weten. Het maakt hem niet zoveel uit wat er gebeurd, als zijn vrouw er maar achter staat. Deze afhankelijkheid is voor mij best heftig om te zien. Enerzijds merk ik hoe afhankelijk hij is en zich ook zo opgesteld richting zijn vrouw, anderzijds zie ik ook de liefde tussen de twee. Ze willen allebei het beste voor elkaar. De dochter wil dit ook, maar ziet dat het zwaar is voor haar ouders.
Ze houden de zorg af, ze hebben geen hulp nodig. De dochter en de casemanager twijfelen hieraan. Ik zit in tweestrijd. Zal ik meegaan in de wens van het echtpaar en geen zorg inzetten? Of zal ik tegen de wens van het echtpaar in toch sturen om zorg in te zetten, en zo voldoen aan de hulpvraag vanuit de dochter?
Ik besluit een compromis te sluiten. Ik stel voor om eenmalig, zonder verdere verplichtingen, een keer mee te komen kijken tijdens het douchen. Om te zien hoe het gaat. Om te beoordelen of het veilig gaat, en mogelijk kan ik het echtpaar wat tips geven om het nog beter samen te doen. Hiermee gaan ze akkoord. De dochter en casemanager zijn tevreden: er wordt hulp geboden. Ook het echtpaar is tevreden en voelt zich gehoord. Na het douchen zien we wel verder.
Heb je na het lezen van mijn blog kriebels gekregen om te gaan werken of een keer mee te lopen in de (thuis)zorg? Super!
Neem eens een kijkje op de website met de actuele vacatures in de mooiste en meeste huiselijke sfeer van Brabant: Werken in de (thuis)zorg.
