Verhalen uit de wijk

yellow and black vacuum cleaner

‘Kun je komen helpen?’

‘Kun je komen helpen? Hij is gevallen en ik krijg hem niet goed overeind’, vertelt mijn collega, met lichte paniek in haar stem, via de telefoon. Ik geef aan dat ik eraan kom. De vrouw waar ik op dat moment bij ben, leg ik uit dat ik een ‘spoedje’ heb en dat ik binnenkort weer bij haar langs zal komen. Ik loop de woning uit en bel ondertussen een andere collega die aan het werk is, zodat zij de client die hierna op mijn route stond, kan overnemen van me. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat er met de gevallen man aan de hand is, maar de lichte paniek in de stem van mijn collega zegt mij genoeg: ik moet er zo snel mogelijk heen…

Door jellereijngoudt, geleden

‘Ik ben… zo benauwd’

Ik kom binnen, met een schort en handschoenen aan. Op mijn gezicht een mondneusmasker en een beschermbril. Gewapend met een thermometer en een saturatiemeter, stap ik de kleine woonkamer binnen. Op de rand van het bed zit een zichtbaar lijdende vrouw. Ik hoor haar zware en snelle ademhaling. Ondanks de zuurstof, is ze zichtbaar enorm benauwd. Een volledige zin uitspreken lukt haar al niet. De huisarts van de huisartsenpost heeft twee uur eerder al een injectie met morfine gegeven om de benauwdheid te verminderen. Deze injectie heeft echter weinig effect gehad. De vrouw oogt duidelijk zeer oncomfortabel. ‘Ik ben…. zo benauwd’, kan ze, met een adempauze, uitbrengen. Ik leg een hand op haar schouder om te laten merken dat ik er voor haar ben….

Door jellereijngoudt, geleden

‘Een jaar om nooit te vergeten’

De feestdagen staan weer voor de deur. Feestdagen die anders zullen zijn dan anders, midden in een landelijke lock-down, midden in de tweede golf van de COVID-19-pandemie. Voor onze cliënten in de wijkverpleging zullen het onvergetelijke dagen worden, maar niet onvergetelijk op de manier waarop we het graag voor hen zouden inrichten….

Door jellereijngoudt, geleden

‘Het plastic zeil’

We lopen het bruggetje over naar de voordeur. Als we de deur openen, lopen we tegen een groot doorzichtig plastic zeil aan, met in het midden een overlappend stuk waar we door naar binnen kunnen. Tussen de deur en het stuk zeil, staat een stoel, een waterkoker en een aantal soorten thee. Ook staan er kopjes en liggen er zakjes suiker. Het is een bijzonder gezicht, wat ik niet goed kan plaatsen….

Door jellereijngoudt, geleden
red flower placed in teapot on wooden chair
elderly man sitting on bench in park during autumn day

‘Ik mis het om gehoord te worden’

Ik kom binnen in een kleine seniorenwoning, waar de kat me in de gang al tegemoetkomt. De man die er woont, ligt op de bank in de woonkamer. Hij begroet me vriendelijk, maar lijkt ook zenuwachtig. Het is de eerste keer dat ik hem ontmoet. We hebben vandaag een indicatiegesprek, waarbij ik inschat of hij zorg nodig heeft en wat het best passend bij hem gaat zijn….

Door jellereijngoudt, geleden

‘Tot overmorgen’

Ik parkeer mijn auto op de oprit van het huis. Zoals gewoonlijk loop ik achterom naar binnen, de poort staat al open. Met een mondmasker op en mijn handschoenen al aan, ben ik klaar om aan de slag te gaan. De man die ik vandaag bezoek is in de zeventig. ‘In de zeventig’; is naar de maatstaven van de wijkverpleging vrij jong. Het komt niet heel regelmatig voor dat ik een jonger iemand terminale zorg verleen. En hier is dat zeker het geval. De kanker die door het lichaam van de man woekert, zit waarschijnlijk al in meerdere organen. Hij heeft tot een week geleden gevochten om langer te leven, door iedere mogelijke behandeling aan te grijpen en te proberen. En vorige week werd de vermoeidheid hem teveel. Als ik zijn huis binnenloop, ligt hij op bed in de woonkamer….

Door jellereijngoudt, geleden