‘Dag papa’
Een tijdje terug schreef ik het verhaal over een huisarts die afscheid nam van een patiënt: ‘Het is goed je gekend te hebben’. Het verhaal kan echter van meerdere kanten bekeken worden...
nov 9
Een tijdje terug schreef ik het verhaal over een huisarts die afscheid nam van een patiënt: ‘Het is goed je gekend te hebben’. Het verhaal kan echter van meerdere kanten bekeken worden...
Hij had zichzelf verwaarloosd. Toen ik binnenkwam, liep hij zonder shirt en met een paar dagen oude baard op zijn gezicht. Hij oogt bedroefd, alsof hij het niet meer ziet zitten.
Met de sleutel uit het sleutelkluisje open ik de voordeur. Ik loop de nog koude gang binnen en klop zachtjes op de deur naar de woonkamer. Ik duw de deur open en mijn blik ontmoet die van haar. Ze glimlacht naar me, 'ha jongen, ben je er weer?', vraagt ze....
Sinds een jaar of drie woont ze, samen met haar man, in het seniorencomplex waar ik hen ontmoet. Beiden dik in de tachtig, maar allebei staan ze nog midden in het leven. Vrijwel dagelijks gaan ze er met de auto op uit en bezoeken ze de lokale horeca. Hij rijdt, zij niet meer. Sinds enige jaren is ze gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson.....
Ik loop de trap op. De deur van haar appartement staat al op een kier en ik ga naar binnen. Als ik in de gang loop, hoor ik gesnik vanuit de woonkamer. Ik loop door en ik zie dat de oude man aan tafel zit. Hij huilt....