COVID-19

Vandaag deel twee van het tweeluik over een bijzondere vrouw met COVID-19…. Iedere dag gaat het een beetje achteruit. Tot ik op een ochtend binnenstap en haar zie zitten. Ze zit met haar ogen dicht, rode blosjes op haar wangen en ik zie dat ze sneller ademt dan normaal. Ze Read more…

Het valt mijn collega op dat de vrouw plotseling hoest en verhoging heeft. Dit past niet bij het ‘normale beeld’ wat we normaliter bij deze vrouw zien. Direct besluit ze om een COVID-19 test af te nemen en beschermd te gaan verplegen, oftewel de vrouw in thuisisolatie te plaatsen en in volledig pak naar binnen te gaan. Het leek mij in eerste instantie een vrij rigoreuze maatregel, maar ik sta volledig achter mijn collega als ze het noodzakelijk acht om een test af te nemen….

Vorige week plaatste ik een verhaal waarin ik vertelde dat alle collega’s van het team negatief getest waren op COVID-19, nadat ze contact hadden gehad met een positief geteste client. Een paar dagen na de eerste test, liet ik mezelf nog een keer testen, omdat ik klachten had gekregen. Helaas pakte deze test anders uit en bleek dat ik het virus zelf had opgelopen….

Uit de rapportage haal ik dat de man in kwestie, in de negentig, hoest, koorts heeft en dat de arts antibiotica heeft voorgeschreven in verband met een longontsteking. Bij mij gaan direct alle alarmbellen af; alle symptomen wijzen op een mogelijke besmetting met het COVID-19-virus. Natuurlijk kan ik het niet met zekerheid zeggen, maar de verdenking is er wel. Dat is vreemd: de man in kwestie komt eigenlijk vrijwel nergens meer, zeker niet zelfstandig. Hoe kan hij dan besmet zijn geraakt?

Nadat ze weken in het ziekenhuis had doorgebracht, waarvan de meeste tijd op de intensive care, ging het nu een stuk beter. Ze had COVID-19, in een heftige vorm. Ze is weer thuis. Duidelijk is dat ze nog een lange weg te gaan heeft om te herstellen. Zowel lichamelijk als psychologisch heeft ze een flinke klap gehad. Haar spieren zijn verslapt, ze is ruim twintig kilogram afgevallen en daarnaast kost de kleinste inspanning enorm veel energie. Daarnaast vergeet ze veel meer dan voorheen en is ze angstiger. De diagnose is PICS, oftewel: Post Intensive Care Syndroom. Een verzameling aan typerende symptomen die na een langdurige opname op de intensive care kunnen ontstaan. In de opleiding had ik het een enkele keer voorbij horen komen, maar nog nooit had ik dit syndroom in de praktijk gezien. Nu zag ik het in de praktijk en schrok ik van de heftigheid waarin deze vrouw het syndroom had….